จากนักร้องบอยแบนด์ที่สมัย เปลี่ยนมาเป็นดาราชายหนุ่มมีเสน่ห์ รวมทั้งทุกวี่วันเขาก็เปลี่ยนมาเป็นอีกหนึ่งคนสร้างภาพยนตร์ที่คลอดผลงานใหม่ๆออกมาเสริมแวดวงภาพยนตร์ไทยเสมอ แล้วก็นี่เป็นผลงานปัจจุบันของ “ดินแดน วรเวช” ที่ยังรักษาคอนเซ็ปต์แนวความคิดแล้วก็ความเป็นตัวของตัวเขาเองดังเช่นว่าเดิม พิจารณาออกมาเป็น “ทวงคืน Fearless Love” หนังรักในจังหวะดนตรีของความเฮี้ยน ที่รับตรงๆว่าตอนต้นที่หนังโปรโมโคนอกมา ก็ยังงงมากอยู่ว่าจะเป็นหนังรัก ภาพยนตร์ตลก หรือหนังบู๊ แม้กระนั้นในที่สุดแล้ว มันเป็นหนังผีจ้าาาาา…คุณผู้ชม
ทวงคืน เกิดเรื่องราวของคู่สมรสยูทูบเบอร์ พลอย กับ ดิน คู่ควงที่หลายท่านอิจฉาริษยาสูงที่สุดในประเทศ แต่ว่าความรักของพวกเขากำลังดำเนินมาถึงตอนสุดท้าย! กับการบอกเลิกออกสื่อที่จะช็อกกึกก้องประเทศ เมื่อรับงานท้ายที่สุดจากผู้ช่วยเหลือที่จะต้องแกล้งรักหลอนๆก่อนที่จะตั้งอกตั้งใจบอกยกเลิกกันไปเนียนๆในคลิปบอกลา แล้วก็ซึ่งก็คือจุดเริ่มแรกของการเสี่ยงภัยสุดวายป่วงแล้วก็สยดสยองพองขนที่จะเกิดขึ้นรอบข้างพวกเขา
ก็อย่างที่เกริ่นเอาไว้ตั้งแต่ทีแรกว่า ทวงคืน เป็นหนังที่ทำให้พวกเราทราบงงงวยเล็กๆว่าตกลงมันเป็นหนังอะไรกันแน่ ตัดหนเซอร์ออกมาตอนแรกเสมือนจะเป็นรอมคอม หนังออกมาอีกตัวมีกลิ่นหนังบู๊ แม้กระนั้นเพียงพอใบปิดโผล่ออกเพียงแค่นั้น สรุปว่าเป็นหนังผี เป็นหนังที่แกงฟิลลิ่งผู้ชมได้ตั้งแต่ยังมิได้ออกฉาย แล้วก็ผลสรุปที่ออกมานั้น…ไม่แกง แต่ว่าแทบจะเปลี่ยนเป็นความเละเทะปนเปทนมองไปตลอดความยาว 2 ชั่วโมงของเรื่องที่แสนสุรุ่ยสุร่ายเหลือเกิน
แน่ๆว่า ดินแดน วรเวช มารับหน้าที่ทั้งยังควบคุมแล้วก็เขยนบทหนังหัวข้อนี้เอง โดยเขาถือเอาคอนเซ็ปต์ที่สังคมชอบแอบเย้าแหย่เขาเกี่ยวกับความเกี่ยวเนื่องระหว่างแฟนสาวในชีวิตจริง อย่าง “แพทตี้ อังศุมาลิน” ที่เอาจริงเอาจังๆนะ เพียงแค่การคิดถือเอาเรื่องนี้มายกเป็นหนังก็นับว่าไอเดียที่แสนจะล้ำเลิศก็ดีแล้ว เป็นอะไรที่ท้าและก็เล่นกับสังคมกรุ๊ปหนึ่งได้อย่างน่าลิ้่มลอง ก็แค่การตีปัญหาและก็เสนอของหนังจะออกมาเป็นยังไงเพียงแค่นั้นล่ะ
ซึ่งท้ายที่สุดก็คือ ทวงคืน เป็นหนังที่จับเอาข้อความสำคัญดังที่กล่าวมาข้างต้นมาใช้ได้เกือบจะไม่กระตุ้นแล้วส่งผลให้มีการเกิดผลดีอะไรก็แล้วแต่ท้ายที่สุดมันก็เป็นเพียงแค่คำโปรโมตของหนังคำเดียวแค่นั้น เนื่องจากรายละเอียดในหนังได้ฉีกไปอีกเกือบจะ เต็มไปด้วยส่วนที่ขาดๆเกินๆบางจุดก็ล้นเจิงท่วม กับจังหวะที่ใส่เข้ามาแบบทีเล่นทีจริง ไม่สามารถที่จะหาจังหวะไหนที่จะหัวเราะได้เต็มดูด หรือซึ้งสะกิดใจได้เลยสักเลย เปลี่ยนเป็นหนังที่เต็มไปด้วยความสะเปะสะปะ ใส่กลิ่น (tone) และก็แนวทาง (setting) ไปทางสากล แต่ว่าไม่ส่งผลให้เกิดจุดหมายปลายทางที่การบรรลุเป้าหมายได้สักทาง
